8-ci sinifdə oxuyanda artıq hiss etdim ki, Zozunu sevirəm. Ancaq Zozunun bundan xeberi yox idı,heç mene ehemiyyet bele vermirdi. Zozu günü-günden ete-qana dolurdu.,Sarı saçları vardı,ortadan ten ayırdığı ağ bantlı qoşa hörükleri onu daha da cazibedar gösterirdi.Belke de bu,mene ele gelirdi,eslinde

Mənim üçün sirri-xuda qalan suallardan biri də odur ki , intihar edən şəxslər, görəsən, ən iradəli adamlardır, yoxsa tam əksi? Fikirləşəndə hər iki ehtimalı doğru çıxarmaq olur. İnsan özü öz canına qəsd eləmək üçün yüksək iradəyə malik olmalıdır ki, bunu beyninə həzm elətdirə bilsin.Yaxud, əksinə,

Bir hekayədən daha artıq… Səhər ölmək istəyirəm Gecə ölsəm, bağışla Bilmirəm necə yaşadım Necə ölsəm, bağışla Ramiz Rövşən Yenə işdən yorğun gəldim evə. İlk işim qalstukdan qurtulmaq, ikinci isə köynəyin qol düymələri oldu. Divanda oturub gözlərimi yumdum. Bütün günün, bütün həftənin, bütün

Yenə gec gəlmişdi evə. Səhərin açılmağına bir az qalır, hava da yavaş-yavaş işıqlanmağa doğru gedirdi. Qapının taqqıltısına həmişəki kimi Gülər yenə də oyandı. Onsuzda gec gedirdi yuxuya. Hər dəfəsində də onun gəlişinə oyanırdı ki, uşaqların da oyanmaması üçün nələrsə etsin. -yenə içmisən hə? Heç

“Xəyanət” (novella) Telefonun zəng səsinə oyandım.Tural idi-uşaqlıq dostum.Demək olar ki,hər gün məni o oyadırdı yuxudan.Çarpayıda gözlərimi ovuşdura-ovuşdura yadıma düşdü ki,bu gün birlikdə kitab yarmarkasına gedəcəkdik.Saat 10-da başlamalı idi.Telefon

2008-ci ilin iyul ayının isti günlərindən biri idi. İstanbulun “Aksaray” avtovağzalının qabağında Tbilisiyə gedən avtobusu gözləyirdim. Bilet dünəndən sifariş edilmişdi. Avtobus axşam saat 7. 00-da yola düşməli idi. Ancaq əmim oğlu, orada yaşayan iş adamı Nevzat bəy öz maşını ilə günortadan məni

Esmira Şükürova Bir stəkan qatıq Hekayə Bir gün qonşu Sapıtel Məmməd kişinin arvadı Əsnayəni doqqazın ağzından səsləyib dışarı çıxmasını xahiş etdi. Əsnayə səs eşidib, tələsik qapıya çıxdı və Sarıteli görcək onu içəri dəvət etdi: - Ay qız, Sarıtel, qapıda niyə dayanmısam, bəri keçsənə! - Sağ ol,

Qarabağ savaşında ermənilərə qənim kəsilmiş, onların ölüm kabusuna çevrilmiş cəsur snayper qız Rəhilə Orucovanın əziz xatirəsinə ithaf edirəm. O qız çox qəribəydi. Batalyona gələndən bəri onun kiminləsə kəlmə kəsdiyini görən olmamışdı. Xaraktercə ciddi, iti baxışlı, qəmgin, qısa saçlı, orta

Bu ağır xəbər elə gözlənilməz oldu ki, özümü tamam itirdim. Əvvəlcə, nə edəcəyimi qərarlaşdıra bilmədim. Anamın ölüm ayağında olması başımda ildırım kimi çaxdı. Kənddəkilərin qarasınca gileyləndim. Niyə bu xəbəri mənə bir az ertədən çatdırmayıblar? - deyə onları qınadım. Bu haqda fikirləşmək, artıq

(Hekayə) Kəndimizin başından bir çay axırdı. Elə indi də axır. Qarayar çayı. Uşaqlıq xatirələrimin sevgisi, beşiyi Qarayar çayı. Yayda dili, topuğu quruyar, sahilləri bir- birinə əl uzadardı. Sıza- sıza, korun- korun axıb gedərdi. Yazda heç üzünü görmə. Kükrəyər, sir- sifətini dəyişdirərdi.

Pəncərə açıq idi. Narın-narın yağış yağırdı. Gülnarın gözləri yol çəkirdi. Düşünürdü: o gələcək. Bir neçə saat pəncərənin önündə dayanıb yağan yağışa baxırdı. Gözünün önündən yaşadığı xatirələr keçir, ötənləri xatırlayırdı. Pəncərənin pərdəsi yellənir, bir quş həsrətlə boynunu büküb pəncərənin

İşə tələsirdim, yolu keçmək istəyirdim, yolun qarşısında bir xanımla üz-üzə gəldim, ala gözləri, dümağ üzü var idi. Bir anlığa xanımın gözəlliyi məni heyran etdi, bütün yol boyu bu xanımı düşünürdüm... İş bitmişdi, evə qayıdırdım, səhər gördüyüm xanımı yenidən görmək üçün, eyni yolu gəlirdim.

Çinarlar şəhərinə bir yolçu girdi. Şəhərə zülmət çökmüşdü. Bu zaman evlərin pəncərəsindən baxan və ya qapılarının qabağında dayanmış tək-tək şəhər adamları bu yolçuya nədənsə təşvişlə baxırdı. O, axdarırdı "Eynəkli qızı". Ondan daha yoxsul görkəmli bir yolçuya rast gəlmək çətin idi. Çinarlar şəhəri

Şəhla RAMAZANQIZI (Qafarova Şəhla Ramazan qızı) 1989-cu il noyabr ayının 11-də İsmayıllı rayonunun Diyallı kəndində musiqiçi ailəsində anadan olub. 1996-2007-ci illərdə Diyallı kənd orta məktəbində, 2008-2012-ci illərdə Bakı Slavyan Universitetinin Xarici dili və ədəbiyyatı fakültəsində bakalavr

Nailə MİRZƏYEVA, AzTU-nun müəllimi, filologiya elmləri namizədi. Azərbaycan Texniki Universitetinin Şəhid məzunlarına ithaf olunur -Hə, gedirikmi? Yığışmısanmı? -Yox, incimə. Mən, deyəsən, qalası oldum. -Nə üçün? Axı, günlərdir ki, hazırlaşırıq. Kişi kimi söz danışmışıq. Bəs

Ədəbiyyat, mənəviyyat, söz sahəsinə qulluq etdiyimdənmi, nədənmi, bayramlarda, tarixi günlərdə ölkə mətbuatında tanıdığım, dostluq etdiyim və bəzən imza tanışlığım olan şəxslərin müraciətləri ilə üzləşirəm: “Bizə yazı göndərin ”,” Filan bayram üçün materialınız olacaqmı?”, “Köşələriniz maraqlıdır,

- Söhbətə hardan başlayaq? - İndidən. Hərdən adamlar söhbətin səmtini dəyişib ya keçmişdən, ya da gələcəkdən salır. Bəs indi, indi necə olsun? Mən yaşadığım zamanı bütün ruhumla hiss etmək, barmaqlarımla vaxta toxunmaq, əqrəblərin ucunda doğulan saniyələri salamlamaq, axıb gedən suya, ağacdan

Səxavət Tağlar- Əməkdar müəllim, yazıçı-publisist Pedaqoji İnstitutun IV kursunda oxuyurduq. Tələbəlik həyatının qayğılı günlərini yaşayırdıq. Mart ayı idi. Qrup rəhbəri, sevimli müəllimimiz Mirələm Vəliyev deyəndə ki, uşaqlar yaz kanikulundan sonra məktəblərə praktikaya gedəcəyik. Hamı

Bir həftə olardı ki, onu palataya götürmüşdülər. Hospitala gətirilməsi isə on gün olardı. Vəziyyəti ağır olduğu üçün dörd gün reanimasiyada qalmışdı. Sağalmasına kimsənin ümidi yoxdu. Hətta, həkimlər də onun əməliyyatdan sağ çıxmasına əmin deyildilər. Çünki onun bədəni güllə və qəlpələrdən

Sabir Sadaxlı (Sabir İdris oğlu Mahmudov) O gecə gözümə yuxu getmədi. Səbrsizliklə səhəri gözləyirdim. Axşamdan hər şey hazır idi-bağ qayçısı, atamın ucu əyri peyvənd bıçağı, budaqları aşağı əymək üçün qarmq. Bağın hansı tərəfindən başlayacağımı da əvvəlcədən götür-qoy eləmişdim. Dəmir yol tərəf