GİLƏ ƏLİQIZI: "Mənim balaca qızım, şirinim, doyulmazım!.."

Bir az halım pis olsa, bir az başım ağrısa,
Necə narahat olur - düşür ələ ayağa.
Gah həkimlik eləyir, gah “qızdıman var”,-deyir,
Sıgallayıb saçımı balaca əlləriylə,
Gah da üzümdən öpür, necə qayğımı çəkir,
Mənim balaca qızım, şirinim, doyulmazım.

Sən nə zaman böyüdün, qucağıma aldığım,
Elə bil dünen idi, sənin qayğılarınla
Yaşadıgım o günlər - ən gözəl günlər idi...
Sən hamıdan gec yatıb, hamıdan tez durardın,
Sən elə şirin idin, yuxusuz gecələri,
Bircə gülüşün ilə bizə unutdurardın...

Ayaq açdın, yeridin, atdın ilk addımını,
Yıxıla dura-dura, bizə verdin dunyanı...
Qabağına nə keçsə dağıdardın, tökərdin,
Bir yerini əzərdin, “sən nə etdin?”-deyəndə,
Dodağını büzərdin, bizə həyat vərərdin,
Elə şıltaq dəcəldin, elə şirin gözəldin....

İndi qayğıma qalır, sən halıma yanırsan,
Sag ol, mənim mələyim, bu gözəl xoş duyğunu
Sən mənə yaşadırsan... Əllərindən öpürəm,
Aglayıram sevincdən, sənsə qaş qabaq töküb:
“Məni çox istəmirsən...” yanındayam yenə də
Ağlayırsan deyirsən... inşallah böyüyərsən,
Sən də ana olarsan... məni başa düşərsən,
Niyə ağladıgımı - bax o zaman bilərsən....

Gilə ƏLİQIZI,
"Şərqin səsi", Sentyabr, 2014,

ZiM.Az

.