TƏZƏDƏN DOĞULDUM Uşaqkən quranı tutdum əlimdə, Anladım həyatın mənasını mən. Rəbbimin adını tutdum dilimdə, Duydum saflıq, paklıq dünyasını mən. Duyğularım məni çəkib apardı, Bakıdan Məşədə, Məşəddən Quma. Qurbanı olduğum məsum ruhların, Yanında yetişdim, arzuya, kama. Bağlı

Yoxluğun bizi sarsıtdı. Səni itirən gün Alvan tufan qopardı, Sərtçalanın-Muğanlının qosqosa daşları, qayaları, quşötürməz dərələri donub qalmışdı. Yekəoruclunun yan-yörəsində Söz, ocağının dörəsində Saz susmuşdu. İllər öncə yoxluq qorxusunu Sumqayıtdan götürüb doğma Muğanlıya gətirəndə də, yolüstü

GEDİRƏM MƏN YENİ İLİMƏ DOĞRU... Mən köhnə dərdimlə, köhnə qəmimlə, Gedirəm mən yeni ilimə doğru. Əyilən qəddimlə, sınan qəlbimlə, Gedirəm mən yeni ilimə doğru. Nə bir yenilik var, nə sevinc, fərəh, Vaxt - zaman məhduddur, ömürsə gödək. Üz tutub yaradan Tanrıya bir tək, Gedirəm mən yeni

Qarabağ savaşında ermənilərə qənim kəsilmiş, onların ölüm kabusuna çevrilmiş cəsur snayper qız Rəhilə Orucovanın əziz xatirəsinə ithaf edirəm. O qız çox qəribəydi. Batalyona gələndən bəri onun kiminləsə kəlmə kəsdiyini görən olmamışdı. Xaraktercə ciddi, iti baxışlı, qəmgin, qısa saçlı, orta

Hava bürosu Şuşaya qar yağacaq, Ağdama yağış, bu gün. Xocalıda borandı, Odana yığış, bu gün. Xankəndində sıcaqdı, Ağdərə çən duman. Füzulidə sulu qar, Yağır verməyir aman. Kəlbəcərin yolunu, Tar tutubdu, gedən yox. Gedib qalanlara da Bir köməklik edən yox. İşıqlının döşünə, Yaman dolu düşübdü,

Azərbaycan Respublikası Silahlı Qüvvələrinin Baş Qərargah rəisinin müavini - Döyüş Hazırlığı və Hərbi Təhsil Baş İdarəsinin rəisi, General-leytenant Nizam Ramazan oğlu Osmanov Yağı düşmən torpağımda, İyrənclərin caynağında, Tapdaqdadır namus-arım, Əmr et mənə, generalım!

Sahib İlyas oğlu Ömərov 1960-cı il iyun ayının 14-də Qərbi Azərbaycanın itirilmiş torpaqlarından olan, rəsmi şəkildə Ermənistan Respublikasının ərazi vahidinə qatılan Kalinino rayonundakı Qızıldaş kəndində anadan olub. Həmin kənddəki səkkizillik məktəbində, daha sonra isə həmin rayonun Evli kənd

Adilə Nəzərin təmiz, ülvi və ilahi düşüncələrlə, bəşəri hisslərlə yazılan, yurdsevərlik duyğuları, sonsuz məhəbbətlə tərənnüm olunan şeirlərindən oxucu, sözün həqiqi mənasında böyük mənəvi zövq alır. Şeirlər səni elə bil ki, ağuşuna alır, doğma Vətənə sevgi, ilahi məhəbbət barədə gözəl duyğular

OLACAQSAN Gözümün önündə tamam özgə, yad, Qəlbimin içində sən olacaqsan. Üzümdə təbəssüm, içimdə fəryad, Ağaran saçımda dən olacaqsan. Bu həsrət, intizar məni yaxacaq, Gözüm hey arxanca sənin baxacaq, Bəlkə də, dözməyib sellər axacaq, Gözümdən hey axan nəm olacaqsan. Qorxma, kimsələr

DƏYİŞ MƏNİMÇÜN Düzə, həqiqətə heç kim inanmır, Allah, bu ürəyi dəyiş mənimçün. Ürəyim saflığa, sevgiyə yanır, Allah, bu ürəyi dəyiş mənimçün. Ağlımı, ruhumu yerində saxla, Başımı, qolumu yerində saxla. Közümü, odumu yerində saxla, Allah, bu ürəyi dəyiş mənimçün Bir az biganə et, bir az qəddar

ÖLÜM UCUZLAŞIB YAMAN Dünyanın qanunu sərtdi, Əlli, altmış, ömür bitdi, Döndü xatirəyə, getdi, Ölüm ucuzlaşıb yaman. * * * Ömür əzrayıla küskün, Dün yaşayan yoxdu bu gün, Əbədi torpağa sürgün, Ölüm ucuzlaşıb yaman. * * * Dərd- sər qəlbi döyə- döyə, Taleh-qismət deyə-deyə, Axı,neyçün, axı, niyə?

Mövlud Süleymаnlı 1943-cü il mаrt аyının 18-də Ermənistan SSR-nin Kаlininо rаyоnunun Qızıl Şəfəq kəndində (keçmiş аdı "Cücəkənd") dоğulmuşdur. Аtаsı Süleymаn Məhəmməd оğlu 1942-ci ilin ахırlаrındа İkinci dünya müharibəsinə getmiş, 1945-ci ilin аprel аyının 23-də Berlin uğrundа döyüşlərdə həlаk

Niye sen oldun. Qaranliq gecenin ulduzu ,ayi, Seherine doqan gunesi Buludlardan yaqan yaqisi, Soyuqlu saxtasi niye sen oldun. Sevdi belke saxtali qarda Canini isiden yari olarsan. Sevdi gozlerinden suzulen yasi, Ellerinle silen sultani olarsan. İndi qaranliq gecede xeyallariyla Danisir

Bu ağır xəbər elə gözlənilməz oldu ki, özümü tamam itirdim. Əvvəlcə, nə edəcəyimi qərarlaşdıra bilmədim. Anamın ölüm ayağında olması başımda ildırım kimi çaxdı. Kənddəkilərin qarasınca gileyləndim. Niyə bu xəbəri mənə bir az ertədən çatdırmayıblar? - deyə onları qınadım. Bu haqda fikirləşmək, artıq

(Hekayə) Kəndimizin başından bir çay axırdı. Elə indi də axır. Qarayar çayı. Uşaqlıq xatirələrimin sevgisi, beşiyi Qarayar çayı. Yayda dili, topuğu quruyar, sahilləri bir- birinə əl uzadardı. Sıza- sıza, korun- korun axıb gedərdi. Yazda heç üzünü görmə. Kükrəyər, sir- sifətini dəyişdirərdi.

XOŞ GÖRDÜK, ÖMRÜMÜN TƏZƏ PAYIZI Günəş su üstündə qızıl bir nida! Allah çox görməsin bizə payızı! Bu ilin bəxtəvər yayı, əlvida! Xoş gəldin, ömrümün təzə payızı! Həsrətdən saralıb meşənin gözü, Qəlbimdə bir dəli uçmaq həvəsi… Oyatdın kül altda uyuyan közü, Nələrə qadirmiş sənin nəfəsin?! Ürəyim

SÖZÜ – UCA, ÖZÜ - ALÇAQ Sözü tər güldəstə olan, Sənəti göz üstə olan. Daxilən bərk xəstə olan Köhnə əyyaş, qoca sarsaq, Sözü – uca, özü – alçaq. Tanrı bir istedad verib, Bəxt verib, qol-qanad verib. Ona da şöhrət, ad verib, Bir əmması vardır ancaq, Sözü – uca, özü – alçaq. Dilindədir ideallar,

Görkəmli türkoloq, dəyərli şəxsiyyət, professor Mədəd Çobanova Sən sözdən yaratdın öz heykəlini, Şan-şöhrət gətirdin ulu bir yurda!.. Uzatdın övlad tək alim əlini Ağsaqqal babamız Dədə Qorquda!.. Danışdın qayanın, dağın dilində, Çağladın çeşmələr, bulaqlar kimi... Dedin, tarix yatır palıd

Rəfail Qəhrəmanov (şair) Laçın avazıyla elə ağlaram, Həsrət alovunda yanana kimi. Həkərimə elə layla çalaram, Körpəsi beşikdə bir ana kimi. Hər yazda təzə-tər gülləri ağlar, Ağacdan açılan çiçəyi ağlar. Göyərən çəməni,çölləri ağlar, Demişdim gedərəm yazına kimi. Ümidlə baxıram gələn fəsilə,

Pəncərə açıq idi. Narın-narın yağış yağırdı. Gülnarın gözləri yol çəkirdi. Düşünürdü: o gələcək. Bir neçə saat pəncərənin önündə dayanıb yağan yağışa baxırdı. Gözünün önündən yaşadığı xatirələr keçir, ötənləri xatırlayırdı. Pəncərənin pərdəsi yellənir, bir quş həsrətlə boynunu büküb pəncərənin